Wprowadzenie do Ośrodka Badań nad Antykiem Europy Południowo-Wschodniej

Ośrodek Badań nad Antykiem Europy Południowo-Wschodniej, znany jako OBA UW, to istotna jednostka badawcza funkcjonująca w ramach Uniwersytetu Warszawskiego. Został on powołany do życia na mocy decyzji Rektora uczelni, która miała miejsce 28 marca 1990 roku. Powstanie Ośrodka było wynikiem przekształcenia Ekspedycji Archeologicznej UW, działającej w Katedrze Archeologii Śródziemnomorskiej, kierowanej przez prof. dr hab. Kazimierza Majewskiego. Przez lata OBA UW stał się kluczowym miejscem dla badań nad antykiem w regionie Europy Południowo-Wschodniej.

Historia i rozwój Ośrodka

Początkowe lata działalności OBA UW były związane z kontynuowaniem tradycji badań archeologicznych, które miały miejsce na terenach Półwyspu Bałkańskiego oraz wokół Morza Czarnego. W 1997 roku, na mocy uchwały Senatu Uniwersytetu, Ośrodek otrzymał nową nazwę oraz status jednostki podstawowej. Zmiany te były odzwierciedleniem rosnącego znaczenia badań nad antykiem w kontekście europejskim.

W kolejnych latach OBA UW podlegał dalszym modyfikacjom regulaminowym, które były zgodne z nowymi normami prawnymi w Polsce oraz z potrzebami rozwoju nauki. Najnowsze zmiany wprowadzono w 2020 roku, kiedy to dostosowano regulamin do przepisów wynikających z nowej Ustawy o Szkolnictwie Wyższym. Warto zaznaczyć, że te zmiany dotyczyły głównie spraw organizacyjnych i nie wpłynęły na zakres merytoryczny działań Ośrodka.

Zarząd Ośrodka i jego kadra

Na czoło Ośrodka staje prof. dr hab. Piotr Dyczek jako dyrektor, a jego zastępcą jest Janusz Recław. Wspólnie kierują oni zespołem naukowców oraz studentów, którzy angażują się w różnorodne projekty badawcze związane z antykiem. Warto również wspomnieć o pierwszej dyrektorze Ośrodka, prof. dr hab. Ludwice Press, która odegrała kluczową rolę w kształtowaniu jego działalności na początku istnienia.

Zakres badań archeologicznych

OBA UW specjalizuje się w prowadzeniu badań archeologicznych szczególnie na obszarze Półwyspu Bałkańskiego oraz wokół Morza Czarnego. Efektem działalności Ośrodka są liczne wykopaliska oraz dokumentacje archeologiczne dotyczące historycznych miejsc. Wśród najważniejszych stanowisk badawczych znajdują się:

• Novae (Bułgaria) – miejsce związane z legionem I Italskiego.
• Tanais (Rosja) – grecko-rzymska osada handlowa nad Donem.
• Rhizon (Czarnogóra) – stolica iliryjskiej królowej Teuty.
• Scodra i Bushati (Albania) – ufortyfikowane miasta iliryjskie.
• Konsulovskoye (Ukraina) – grodzisko post-scytyjskie.

W ramach tych badań Ośrodek angażuje się także w projekty podwodne, takie jak Danube Delta Underwater Heritage. Niestety

Artykuł sporządzony na podstawie: Wikipedia (PL).