„`html

Kościół św. Mikołaja Biskupa w Grójcu

Kościół świętego Mikołaja Biskupa, znajdujący się w Grójcu, jest jednym z najważniejszych zabytków architektonicznych regionu. Należy do rzymskokatolickiej parafii i stanowi część dekanatu grójeckiego w archidiecezji warszawskiej. Jego historia sięga późnego średniowiecza, a charakterystyczny gotycki styl sprawia, że jest on nie tylko miejscem kultu, ale także świadkiem bogatej przeszłości miasta.

Początki budowli

Budowa kościoła rozpoczęła się prawdopodobnie na zlecenie księcia mazowieckiego Janusza I Starszego. Zakończenie prac nad prezbiterium miało miejsce w 1398 roku, a cała świątynia została ukończona w 1480 roku. W pierwszych latach XVI wieku kościół przeszedł szereg rozbudów, co przyczyniło się do jego znaczącej transformacji. W latach 1520-1530 dodano nowe elementy architektoniczne, które wzbogaciły jego wygląd oraz funkcjonalność.

Kaplice i rozbudowy

W 1599 roku, dzięki staraniom proboszcza ks. Wawrzyńca Pindoviusa, do istniejącej struktury dobudowano kaplicę poświęconą świętej Annie. Kolejna kaplica powstała prawdopodobnie w XVII wieku, co świadczy o ciągłym rozwijaniu kościoła jako miejsca kultu. Na początku XVII stulecia wzniesiono murowaną zakrystię oraz dzwonnicę, które dopełniły całości architektury budowli. Niestety, podczas potopu szwedzkiego kościół doznał znacznych zniszczeń; został obrabowany oraz spalony. Odbudowa trwała aż do 1746 roku, co ukazuje trudności, przed jakimi stanęła ta historyczna budowla.

Przemiany przez wieki

Na początku XIX wieku kościół wymagał pilnych napraw. Dzięki wysiłkom ks. Kazimierza Celińskiego, który był proboszczem i dziekanem grójeckim, przeprowadzono serie remontów w latach 1828, 1833 oraz 1868. W wyniku tych prac kościół stracił swoje zachodnie wieże, co wpłynęło na jego pierwotny wygląd. Kolejne zniszczenia miały miejsce w pierwszych dniach II wojny światowej; jednak już w grudniu 1939 roku rozpoczęto prace nad odbudową kościoła, które trwały przez wiele lat.

Architektura i wystrój wnętrza

Kościół św. Mikołaja to jednonawowa budowla gotycka z cegły, z dodatkiem kamieni polnych w podmurówce. Zachodnia fasada jest neogotycka i pochodzi z 1833 roku, podobnie jak otynkowane boczne kaplice. Na południowej stronie świątyni znajduje się zegar słoneczny datowany na 1621 rok oraz łacińska inskrypcja. Nad głównymi drzwiami umieszczono tablicę dewocyjną z XVII wieku z rzeźbami przedstawiającymi Chrystusa Ukrzyżowanego oraz Matkę Boską Bolesną ze św. Jana Ewangelistą.

Wnętrze kościoła skrywa wiele cennych zabytków. Ołtarz główny pochodzi z 1870 roku i zawiera obraz Chrystusa Ukrzyżowanego. W lewej części ołtarza znajduje się krucyfiks w stylu późnogotyckim, natomiast lewe i prawe ołtarze boczne dedykowane są Matce Bożej Różańcowej oraz świętej Annie. Wśród innych elementów wystroju warto wyróżnić chrzcielnicę wykonaną z piaskowca datowaną na 1482 rok

Artykuł sporządzony na podstawie: Wikipedia (PL).