Wprowadzenie

Bitwa pod Suchymi Krutami, znana również jako Dürnkrut, miała miejsce 26 sierpnia 1278 roku i jest jednym z kluczowych wydarzeń w historii średniowiecznej Europy. Starcie to odbyło się na terenach dzisiejszej Austrii, w pobliżu rzeki Morawy. W bitwie zmierzyły się armie króla niemieckiego Rudolfa I Habsburga oraz czeskiego władcy Przemysła Ottokara II. Klęska Ottokara miała dalekosiężne skutki, prowadząc do umocnienia władzy Habsburgów i zmiany układu sił w regionie.

Kontekst historyczny

Po upadku dynastii Staufów, Przemysł Ottokar II, król Czech, dostrzegł możliwość przejęcia władzy po wygasłej dynastii Babenbergów. Po wyborze Rudolfa I na króla rzymskiego, Ottokar został wezwany do zwrotu terytoriów Babenbergów, w tym Austrii, Styrii i Karyntii. Odrzucenie tych żądań doprowadziło do napięcia między oboma władcami i rozpoczęcia konfliktu o tron niemiecki.

Przygotowania do bitwy

Bezpośrednie przygotowania do bitwy rozpoczęły się po śmierci księcia Fryderyka II z rodu Babenbergów. Ottokar II dążył do zdobycia jego ziem i rozpoczął walkę o władzę, zyskując sojuszników z różnych regionów, w tym od księcia Dolnej Bawarii oraz margrabiów Brandenburgii. W tym czasie Rudolf I zyskał wsparcie Władysława IV Węgierskiego, co skomplikowało sytuację dla Ottokara. Mimo to Przemysł nie ustępował i latem 1276 roku jego działania zmusiły do formalnego uznania Rudolfa jako króla Niemiec.

Strategie obu stron

Przed bitwą Ottokar II postanowił zaatakować oboz wojsk Rudolfa. Jego plan zakładał długotrwałe opóźnianie marszu armii przeciwnika przez działania Zygfryda, księcia Dolnej Bawarii. Jednakże po zdobyciu twierdzy Drosendorf i zajęciu strategicznych pozycji przez Rudolfa, Ottokar musiał dostosować swoje plany. W końcu obie armie stanęły naprzeciw siebie na polach Suchych Krutów.

Przebieg bitwy

W dniu bitwy obie armie były liczne; każda z nich liczyła około 30 tysięcy żołnierzy. Rudolf I podzielił swoje siły na dwie grupy po trzy szeregi. Armia składała się z rycerzy z różnych regionów Niemiec oraz wojsk węgierskich. Ottokar również ustawił swoje wojska w podobny sposób, jednak miał przewagę liczebną w ciężkiej kawalerii.

Pierwsze starcia

Początek walki dały oddziały kumańskie pod wodzą Władysława IV, które rozpoczęły atak na flanki przeciwnika. Ich szybkość i mobilność sprawiły, że udało im się zadać znaczne straty wojskom czeskim. Mimo początkowych sukcesów Ottokara, kluczowym momentem była interwencja ukrytych rycerzy Rudolfa, którzy wpłynęli na przebieg całej bitwy.

Krytyczny moment

W miarę upływu czasu walki stawały się coraz bardziej intensywne. Rudolf I znalazł się w niebezpieczeństwie, gdy jego koń został ranny. Na szczęście udało mu się uniknąć śmierci dzięki wsparciu wier

Artykuł sporządzony na podstawie: Wikipedia (PL).